Friday 22 February 2013

ഇരുളും വെളിച്ചവും



ആദിത്യാ ,
നിന്നോടെല്ലാം പറയാനൊരുങ്ങവേ-
യെന്‍ തൊണ്ടയിടറിയക്ഷരങ്ങള്‍ മുറിഞ്ഞുപോയ് .
മനസ്സില്‍ വരച്ച ചിത്രങ്ങളിലെന്‍ ചോരവീണലിഞ്ഞു .

നീയും എവിടെയോനോക്കിയെങ്ങോ നടന്നോ ?
മേഘരൂപങ്ങളില്‍ നിന്‍ രക്തം പടര്‍ന്നിരിക്കുന്നു .
നീയുമിരുട്ടില്‍ പോയിരുന്നല്ലേ ?

ഇന്നിനിനിന്നോടെങ്ങനെ പറയും ഞാനെ-
ന്നാവലാതികള്‍ നീയുമെന്നെപ്പൊലെയാകവെ.
ഇരുട്ടിനു മൂര്‍ച്ചയുണ്ടെന്നറിഞ്ഞ നമുക്കൊരുപാട് നൊന്തുപോയല്ലേ ?

ഇരുളിന്‍രൂപങ്ങള്‍തന്‍ ചോരച്ചൂടേറ്റുരുകുമെന്‍ 
പാവമനസ്സുമവരുറ്റുനോക്കുന്നെന്‍ മാംസവും 
കീറിപ്പരിക്കുമവരിന്നെന്‍ ജീവനും ജീവിതവും പ്രഭോ !

പറയാതെയെത്രയോ സഹിച്ചുഞാനിനി-
തെല്ലുപോലുമാകില്ലയെന്‍ ഹൃദയം പൊട്ടീടുന്നു .
പറയാതെ പോകുന്നു  നിന്നോടുഞാനെന്‍റെ വിടപോലും .

നീ ദേവനായിട്ടുമായില്ലയറിയാന്‍ നിനക്കുമീയിരുട്ടിനുള്ളിലെ സങ്കടം 
പറയാനെനിക്കുമാവില്ല നിന്‍വെളിച്ചത്തിലെന്നഭിമാനം കാരണം .
ഇന്നു നീ കടലില്‍ മുങ്ങുന്നേരമെന്‍ പിണ്ഡവുമൊഴുക്കണം 
ഇന്നീ സന്ധ്യയില്‍ ചുവന്നതെന്‍ രക്തമാണെന്നറിയുക ലോകമേ !

3 comments:

  1. നീ ദേവനായിട്ടുമായില്ലയറിയാന്‍ നിനക്കുമീയിരുട്ടിനുള്ളിലെ സങ്കടം
    പറയാനെനിക്കുമാവില്ല നിന്‍വെളിച്ചത്തിലെന്നഭിമാനം കാരണം .
    ഇന്നു നീ കടലില്‍ മുങ്ങുന്നേരമെന്‍ പിണ്ഡവുമൊഴുക്കണം
    ഇന്നീ സന്ധ്യയില്‍ ചുവന്നതെന്‍ രക്തമാണെന്നറിയുക ലോകമേ !


    നന്നായി

    ReplyDelete
  2. ഇന്നീ സന്ധ്യയില്‍ ചുവന്നതെന്‍ രക്തമാണെന്നറിയുക ലോകമേ !

    നല്ല വരികൾ.ഇഷ്ടമായി.

    ശുഭാശംസകൾ...... 

    ReplyDelete
  3. ആദിത്യ ഹൃദയം.......

    ReplyDelete